اشعار

بــنـویــســیـد مــرا یـــار ابـاعــبـدالله            اولیـن بــنـده ی دربــارِ ابـاعــبـدالله

منـتــظــر مــانـده دیـــدارِ ابـاعبــدالله            مــن کــجـا و ســرِ بـازار ابـاعبدالله

تا خـدا هست خــریـــدارِ ابــاعــبدالله

عاشق آن است که دیدارکند یارش را            بـارها جــان بدهد دیـد اگر دارش را

بـاز آمــاده کـند جـان دگر بـارش را            فـاطمه پیش خدا، پیش برد کارش را

هـــر که افــتـاد پـیِ کـارِ ابــاعبــدالله

من پرم را به روی دست گرفتم، دیدم            جگرم را به روی دست گرفتم، دیدم

سپرم را به روی دست گرفتم، دیـــدم            تا سرم را به  روی دست گرفتم، دیدم

راهـــم افــتـاده به بـازارِ ابـــاعبـدالله

وقت هجران به گریبان چه نیازی دارم            به دل بی سر و سامان چه نیازی دارم

با لب پاره به دندان چه نـیازی دارم            به ســر شانـه ایـنان چه نیـازی دارم

تا سـرم هـسـت به دیـوارِ ابــاعبـدالله

قبل از آنی که بیاید خبـرم را ببــرید            زیــر پـایش مـژه چشم تـرم را ببرید

محضرش دست به دست این جگرم را ببرید            گرسـرم را و سر دو پـسرم را ببرید

بـاز هــســتــیــم بــدهکـارِ ابـاعبدالله

سنگ ها خوب نشستند به پای لب من            لب من ریخت و پیچید صدای لب من

طیب الله به این لطف و وفای لب من            بعد ازین آب حرام است برای لب من

بس که لبریـزم و سرشـارِ اباعـبدالله

مانده از جلوه والای توحیران،مسلم            جان خود ریخت به پای توبه یک آن،مسلم

عید قربان شهان،هست فراوان مسلم            من به قربان تو نه... جان هزاران مسلم

....تـازه قـربـانِ عـــلمـدارِ ابـاعبدالله

به ولای تو نداده ست اذان،هیچ کسی            وا نکرده ست به شان تودهان، هیچ کسی

مثل مسلم نبود دل نگران، هیچ کسی            به خداوند که درهر دو جهان،هیچ کسی

....مثـل من نیست گرفتـار اباعـبدالله

پیکرم وقف نوك پا زدن طفـلان شـد            کوچه کوچه سرمن بود که سرگردان شد

چه خیالی ست که بازیچۀ این و آن شـد            یا که برعکس به میخی تنم آویزان شد

دست حــق بـاد نــگــهـدارِ ابـاعبدالله